BRWI- moja krótka historia

Cześć Dziewczyny :)
Po śniadaniu już, czy czeka Was bardziej śniadanio- obiad? :D

Miałam dzisiaj w planach zrobić coś makijażowego, ale pogoda póki co taka, że jakiekolwiek zdjęcia mi nie wyjdą :/

Ania ostatnio zamieściła post o tym, że bardzo by chciała nieco "zapuścić" brwi.
Skłoniło mnie to do tego, żeby zabrać się za wpis na temat mojej brwiowej historii, którą planowałam od jakiegoś czasu.
Mam nadzieję, że nie będę przynudzać :)

O ile wychodząc z maminego brzucha zostałam obdarzona niewiele mniejszą niż tutaj czupryną i po szpitalu chodziły wycieczki, żeby zobaczyć "to owłosione dziecko", o tyle brwi dostałam zupełnie zwyczajne i dziecięce.
No niestety gęstością nigdy chyba nie będą grzeszyć... Ale przynajmniej ściemniały :)

A to już trzecia klasa podstawówki... Ach, jaką miałam piękną cerę, gdzie te czasy?!

Nie posiadam niestety jakiegoś "w miarę" zdjęcia z późniejszych podstawówkowych czasów, ale jest to istotne, bo to własnie po skończeniu podstawówki coś mi brzydko mówiąc odwaliło...
Niemniej jednak brwi w przeciągu trzech kolejnych lat nie zmieniały się wcale, więc wykorzystam to zdjęcie.

Jako że poczułam się wielce dorosła jako prawie gimnazjalistka stwierdziłam, że z takimi brwiami nie mogę się pokazywać ludziom na oczy.
Co takiego mi się tak strasznie nie podobało?
Zauważyłam, że brwi zaczynają mi się zrastać... Na zdjęciu tego nie widać, ale do tej pory mam problem z włoskami nad samym nosem..  (co akurat na zdjęciach, które pokazuję obecnie widać bardzo dobrze;)
Poza tym chciałam po prostu wyrównać kształt. Włoski, które rosły samopas poniżej łuku brwiowego, wytrwale dążące do powiek, stały się bardzo niepożądane.

No i dorwałam się do pęsety. A jak już się dorwałam to zrobiłam sobie masakrę. Oczywiście nie zdawałam sobie z tego sprawy.

Tutaj mam zdjęcie legitymacyjne robione w drugiej klasie gimnazjum.
Jakość fatalna, no ale nie mam lepszego...

Jak widzicie nie wyskubałam sobie wprawdzie cieniutkich łuczków, ale kształt i tak jest dość śmieszny,
Tu i tak nie wygląda to źle, bo zdjęcie jest lekko profilowane, ale kiedy patrzyło się na mnie na wprost, to wyglądało to tak, jakbym miałam w okolicach nosa dwie kulki i nic poza tym.

Zdecydowanie za daleko je przesunęłam od nasady nosa i były zbyt krótkie.

Później na szczęście nadeszły czasy licealne i cudowny numer "Twojego Stylu" głoszący najmodniejszy wtedy trend, czyli grube, wyraziste brwi.

I to mnie tknęło do tego, żeby jednak powrócić na jasną stronę mocy.

Zaczęło się zapuszczanie, korygowanie kształtu.

Nie mam niestety żadnego zdjęcia z tamtych czasów...

Teraz jestem już daaawno po maturze, a moje brwi cały czas ewoluują. Mają już w miarę idealny kształt, niestety wciąż ponoszę konsekwencje zbyt mocnego wyskubania.

O ile  brwi w okolicach nosa odrosły bardzo ładnie, o tyle te miejsca na końcach są bardzo przerzedzone. 

I tam wciąż trwa zapuszczanie.

Pozostała część to już tylko kosmetyczne poprawki.

Jak jest teraz?

Raz w tygodniu, zazwyczaj w niedzielę po południu biorę się za wyskubywanie tego, co zdążyło przez ten tydzień wyrosnąć.

Włoski, które wyrastają na tej nagiej powierzchni są wyrywane bez zastanowienia, te przy linii już bardziej rozważane. Zawsze coś poprawiam w kształcie, próbuję je jakoś zsymetryzować, bo obecnie jeszcze nie są równe.

Raz na dwa miesiące również je przycinam- zrobiłam to raz no i teraz rosną, cóż zrobić. Nie jest to jednak dla mnie problem, robię to rzadko, w momencie, kiedy nie układają się już tak łatwo. Robię to zwykłymi nożyczkami fryzjerskimi.

Podczas makijażu przeczesuję je starą szczoteczką od tuszu, a lekkie prześwity wypełniam kolorem. Obecnie używam jeszcze ołówka do brwi Manhattan, ale czaję się na set do brwi Catrice- widziałam, że mają ładne chłodne odcienie, a z tym mam właśnie problem, bo większość tego typu kosmetyków jest w kolorze szkolno- kredkowego brązu, a taki nie pasuje mi zupełnie. Moje brwi są obecnie bardzo ciemne, ale jeszcze nie czarne i ciężko mi dobrać kolor.

Jeśli chodzi o pielęgnację- na noc nakładam olejek rycynowy, nic poza tym.

BRWI NAGIE

BRWI LEKKO PODKOLOROWANE

Często komplementowałyście moje brwi, raz koleżanka zapytała mnie też, "gdzie robię brwi". No cóż, w domu :)

No to by było na tyle. Jak widzicie, wszystko da się uratować i nawet największe błędy młodości da się wyprostować :D

A Wy zrobiłyście kiedyś krzywdę swoim brwiom? :)