moja droga do obecnej figury

Witajcie Piękne :)

Dzisiaj będzie post trochę nietypowy.
Wróciłam dopiero do domu po sylwestrowej nocy, naolejowałam włosy (jejuuu jak ten olej pięknie pachnie!) i wciągnęłam na siebie stare ciuchy, takie do domowego użytku.
No i cóż. Początek nowego roku to czas jeszcze pewnych przemyśleń, w tym przypadku skłoniły mnie do tego... spodnie.
Spodnie, które kupiłam w drugiej klasie liceum, czyli jakieś 4 lata temu. Wiszą teraz na mnie masakrycznie!

W związku z tym, że pod wpisem, w którym pokazałam Wam na sobie moje najnowsze sukienki  (KLIK) bardzo komplementowałyście moją figurę (bardzo dziękuję jeszcze raz za tyle miłych słów!) postanowiłam opowiedzieć Wam trochę o tym, jak to się stało, że wyglądam jak wyglądam, bo, niestety, nie zawsze tak było :)

Jako dziecko byłam chuderlakiem i niejadkiem, w dodatku zawsze wysokim. Nie chciałam jeść, rodzice karmili mnie na siłę...
 Potem bardzo szybko zaczęłam jednak dojrzewać. Nie dość, że szybko urósł mi spory biust, poszerzyły się biodra, to w dodatku całościowo sporo przytyłam.
W gimnazjum jakoś się tym specjalnie nie przejmowałam, podobnie na początku liceum.
Pewnego rodzaju przemianę przeszłam za sprawą pewnej koleżanki.
Była to jednak bardziej metamorfoza zewnętrzna, polegająca na zmianie ubierania się. Jak sobie teraz przypomnę, jak ja kiedyś wyglądałam to palę się ze wstydu. Źle dobrane ubrania, dziwne zestawienia, wyglądałam bardzo źle i zwyczajnie śmiesznie.
Poprawiłam też kształt brwi, zmieniłam uczesanie.
Potem pojawił się pomysł przejścia na dietę. Wcześniej jakimś cudem udało mi się odrobinę schudnąć, ale bez diety, po prostu mniej jadłam, bo nie miałam na to czasu. Nie było to jednak dużo, jakieś dwa kilogramy. Ważyłam wtedy jakieś 74 kg.
To prawdziwe dietowanie nie poszło mi wcale, ale koleżanka zawzięła się bardzo.
Codziennie basen, rower, hula hop, drakońska dieta. W trzy miesiące dziewczyna z pulchnej zmieniła się niemal w anorektyczkę.
Nie powiem- zaimponowało mi to bardzo. Wprawdzie byłą dużo ładniejsza, kiedy miała trochę pełniejsze kształty i uważam, że schudła za bardzo, ale jej determinacja bardzo podziałała mi na ambicję.

Zdałam maturę i zaczęły się najdłuższe wakacje. Nie miałam żadnych planów, pracowałam tylko w weekendy, więc codziennie zawzięcie biegałam, czasem nawet dwa razy dziennie. Starałam się trochę inaczej jeść.
Po wakacjach moje ciało było dużo jędrniejsze, uda trochę wyszczuplały, ale nie schudłam.

Kolejny etap zmian mojego ciała zaczął się, kiedy byłam już w związku z moim obecnym Chłopakiem. Ponieważ swego czasu trenował różne rzeczy i miał pojęcie o pewnych sprawach, ułożył mi plan ćwiczeń i pokierował trochę moją dietą.
To były wakacje 2 lata temu. Zawzięcie ćwiczyłam i było widać tego efekty. Z dietą nie było już tak super, ale jesienią, kiedy postanowiłam rzucić to wszystko w przysłowiową cholerę, nagle okazało się, że jestem 4g lżejsza i wyraźnie szczuplejsza. Cellulit stał się niemal niewidoczny. Byłam bardzo szczęśliwa :D Ważyłam 70 kg i nosiłam o rozmiar mniejsze ubrania.
Metabolizm miałam tak przyspieszony, że mimo nieprzestrzegania żadnej diety nie tyłam i wciąż wyglądałam i czułam się świetnie.

Niestety znowu nadeszły wakacje i wszystko przestało mi się podobać ;p
Poprosiłam Marcina o nowe ćwiczenia- tym razem skierowane jedynie na uda i pośladki. Brzuchem miało zająć się hula hop, którego... nie umiałam używać.
Ale nauczyłam się! Potrafię w tym momencie kręcić niemal godzinę bez przerwy.
Ćwiczenia i dieta wylądowały w tabelce w excelu. Każdego dnia zaznaczałam tam swoje małe sukcesy i porażki. Polecam, bardzo motywująca rzecz.  Jak bardzo mnie to zmotywowało?
Pod koniec września ważyłam 66 kg, tyle samo centymetrów mierzyła sobie moja talia,
W ogóle moja talia najlepiej ukazuje proces mojego wyszczuplenia:
kiedy pani krawcowa zdejmowała ze mnie miarę na studniówkową sukienkę, odmierzyła w tym miejscu, uwaga, 73 cm! Myślę, że 7 cm ubytku w tym miejscu jest całkiem niezłym osiągnięciem.

Obecnie, przy wzroście 178 cm, ważę niecałe 67 kg, w talii mam 65 cm, w biodrach i biuście po 100 cm. (pomiary z dzisiaj)
Figura od początku roku akademickiego właściwie się nie zmieniła. Po prostu z braku regularnych  ćwiczeń i wielkiej rozpusty w kwestii jedzenia nieco sflaczała mi pupa i zwiększył się cellulit.
I jedynie  z tego powodu na początku nowego roku podejmuję się powrotu do ćwiczeń i zmiany diety- chcę podnieść jeszcze nieco pupę i pozbyć się cellulitu.
Bo swoje ciało lubię naprawdę, tylko tęskno mi trochę za udami i pupą z wakacji :)
Nie rezygnuję z kręcenia hula hop, bo chcę jeszcze ostrzej zaznaczyć talię.
Ubrania noszę w rozmiarze od 42 do 36, w zależności od tego, o którą część garderoby chodzi.
Obie sukienki, które pokazałam są w rozmiarze 40.

A tak wygląda mój brzuch obecnie:

Nowa tabelka w excelu już zrobiona, dzisiaj wieczorem zaczynam ćwiczyć i czekam na dietowy wpis antycellulitowy Kotwilki. Póki co moja dieta będzie polegać głównie na niejedzeniu pieczywa i słodyczy.
Wiem, że już była u mnie akcja z wyszczuplaniem, ale teraz to już trochę inne zasady.
Nie wiem, może ten wpis kogoś zmobilizuje na początku nowego roku do zmian i pokaże, że nie trzeba wcale wszystkiego robić od razu, na już i żeby były efekty od zaraz. Ja dochodziłam do pewnych rzeczy stopniowo i wcale nie jest to takie złe, a na pewno ma się czas na to, żeby odetchnąć :)

Mam nadzieję, że nie rzucą się na mnie zaraz życzliwi anonimowi z komentarzami o tym, jaka to jestem tłusta i żebym się lepiej nie pokazywała. Nie każdemu muszą odpowiadać pełniejsze kształty, ale nikt nie może mi zabronić takiego wyglądu. Mam duży biust i sporych rozmiarów tyłek. Dla swojego Faceta jestem najseksowniejsza na świecie i to jest ok :)